සිහියෙන් හා උපේක්ෂාවෙන් විසීම අවිද්‍යාව නිරෝධ වීමට හේතුයි.

අවිද්‍යාව ගැන විමසා බලන්න
අද උදේ පොඩි දෙන්නා සමග එකතු වුණා.

මේ එහිදී මතු වූ වැදගත් කරුණු.

අපි දෙයක් ගැන සැලකිලිමත් වෙන්නෙ
ඒ දේ අපිට ප්‍රිය හෝ අප්‍රිය නම් විතරයි.

ප්‍රියත් නැති අප්‍රියත් නැති දේ
අපිට දැනෙන්නෙ නැහැ.

ප්‍රිය දේත්
අපිට නොදැනෙන වෙලාවක් තියනවා.
සමහර වෙලාවට
අපි ආස රස කෑමක් කාල ඉවර වුණාම
කෑවෙ නැහැ වගේ හිතෙනවා.
දෝණි කියන්නෙ
අපි වෙන කම්පනාවක ඉන්න නිසා කියලයි..
( වෙන කල්පනාවක කියල දන්නවා නම්
වචනය වැරදුනාට කමක් නැහැ. )

කෑම  අපිට නොදැනෙන්න
වෙන කල්පනාවක් හැරෙන්න
තවත් හේතුවක් තියනවා.
සමහර කෑම මුල ඉඳලම රස නැහැ.

කෑම දැනෙන්නෙ රස නම් විතරද?....
තිත්ත රස වුණත් කෑම දැනෙනවා.

රස නැති වුණත් කන්නෙ බඩගින්නට...
අපි කන්නෙ ඇඟට ඕන නිසා..
රස ඉල්ලන්නෙ හිත...

අපි මේ තොරතුරු
පංචස්කන්ධයට යොදන්න හිතුවා.
ඵස්ස, සුළඟ ගෑවෙනවා..
වේදනා, සීතල සැප වේදනාවක් ඇතිවෙනවා,
සංඥා, සුළඟ ලෙස හඳුනා ගන්නවා,
සංඛාර, ප්‍රිය අප්‍රිය වශයෙන් බෙදනවා.
විඥ්ඥාණ, "සීතල සුළඟ ප්‍රියයි" ලියාගන්නවා.

අපට  රස දැනෙන්නෙ
ප්‍රිය අප්‍රිය කියල බෙදෙන තැනදි බව
අපිට පෙනෙනවා.
ප්‍රිය හෝ අප්‍රිය නැත්නම්
මුලු අත්දැකීමම අපි දන්නෙ නැහැ.

ගෑවෙනවා අපි දන්නෙ නැහැ.
වේදනාව ඇතිවෙනවා අපි දන්නෙ නැහැ,
හඳුනාගන්නවා අපි දන්නෙ නැහැ.
අත්දැකීම
ප්‍රිය හෝ අප්‍රිය නම් විතරයි අපිට සිහිය එන්නෙ.

බුදුන් වහන්සෙ
පංචස්කන්ධයෙදි
සංඛාර හා විඥ්ඥාණ ඇතිවෙන්නට
මූලික අවස්ථා තුනක් කියනවා.

පටිච්ච සමුප්පාදයෙදි
සංඛාර හා විඥ්ඥාණ වලට හේතුව ලෙස
මේ අවස්ථා තුන වෙනුවට
අවිද්‍යාව කියල යොදලා තියනවා.

මේ අවස්ථා තුනේදි
සිහියෙන් හා උපේක්ෂාවෙන් තොරවීම
සංඛාරත් විඥ්ඥාණත් ඇති වීමට හේතුයි.
2014 04 18

=================================

ඵස්ස, ගෑවෙනවා..
වේදනා, වේදනාවක් ඇතිවෙනවා,
සංඥා, හඳුනා ගන්නවා,
මේ අවස්ථා තුනේදි
සිහියෙන් හා උපේක්ෂාවෙන් විසීම
අවිද්‍යාව නිරෝධ වීමට
සංඛාරත් විඥ්ඥාණත් ඇති නොවීමට හේතුයි.

විදර්ශනාවෙන්
අවිද්‍යාව ප්‍රහීණ වෙයි.
-අංගුත්තර නිකාය – දුක නිපාතය -බාල වග්ග තතියො

=================================

මේ අපේ දීර්ඝ සංවාදයක සාරාංශයක්..
මම ඒ සංවාද වැදගත්කම අනුව
සටහන් තබා ගන්නවා.
පසුව පළකිරීමට බලාපොරොත්තු වෙනවා.